De klimaatcrisis is een hot item, zeker in verkiezingstijd. Dat is natuurlijk raar, het klimaat zou altijd een belangrijk item moeten zijn. We worden echter steeds meer met de neus op de feiten gedrukt. Van een echte winter is al lang geen sprake meer en het poolijs blijft harder smelten dan dat het weer aangroeit. Kortom, de klimaatcrisis is een realiteit en niet langer een theorie van natuurwetenschappers. Wegkijken of het bagatelliseren is niet langer een optie. Ondertussen is er slechts één optie overgebleven: de realiteit accepteren.
Niet ontkennen, maar erkennen en accepteren
Het accepteren van het gegeven dat de aarde opwarmt en de daarbij behorende gevolgen zou logisch moeten zijn. Het tegenovergestelde gebeurt echter. Er wordt te veel energie gestopt in het ontkennen van het bestaan van de klimaatcrisis. Dat ontkennen neemt nu al groteske vormen aan en naarmate de bewijzen zich opstapelen die het gelijk van een heel scala aan onderzoeksresultaten bevestigen, des te moeilijker wordt het om tegenargumenten op tafel te leggen.
Lees ook: Ecologische voetafdruk: wat is het precies?
Het onderliggende probleem van de hele klimaatcrisis zou niet de vraag moeten zijn wat wel of niet waar is, maar het bieden van oplossingen. Het enige wat er met de discussie wordt bereikt is dat het probleem op afstand wordt gehouden. We laten, simpel gezegd, de oplossing over aan de volgende generatie. Wie dan leeft, dan zorgt is het motto.
Lees ook: Wat is duurzaamheid? Wij leggen het uit!
De klimaatcrisis gaat ons allemaal aan. Zowel links als rechts
De oplossing is echter eenvoudig: gebruik de eerstvolgende (natuur)ramp als katalysator voor een oplossingsgerichte aanpak. Om een doelgerichte aanpak efficiënt te laten zijn is verandering nodig. Het gaat om bewustwording. Die methode werkt. Niet voor niets gaat leerlingen de straat op om te protesteren en actie te voeren voor een beter klimaatbeleid. Te vaak wordt door klimaatsceptici gezegd dat het gaat om politiek geleide protesten. Onzin. Het klimaat is niet links of rechts, het gaat ons allemaal aan. Het beleid van vandaag legt de basis voor de resultaten van morgen. In die zin is het ook logisch dat het juist studenten en scholieren zijn die protesteren en actie voeren. Alleen door je stem te laten horen kun je een discussie op gang brengen over de vraag hoe problemen aangepakt moeten worden.
Lees ook: Sfeerbeelden van een regenachtige klimaatmars in Amsterdam!
Gedragsverandering begint bij jezelf
De verandering die het meest wenselijk is, is gedragsverandering, het besef dat we met z’n allen verantwoordelijkheid dragen. Dat is natuurlijk deels individueel, maar ook cultureel. Een persoon zal geen grote veranderingen teweeg kunnen brengen, maar door actief na te denken over mogelijke oplossingen kan er wel draagvlak ontstaan waardoor ook minder populaire beslissingen niet alleen noodzakelijk zijn, maar ook wenselijk.
Alleen of samen zaken veranderen?
De keuze is in dat opzicht eenvoudig. Je kunt er voor kiezen om niks te doen en te wachten tot een ander met een goed idee komt. Erg sociaal is dat natuurlijk niet. De andere optie is actief na te denken over je eigen rol, je eigen keuzes en je eigen invloed. Daar horen plichten bij , net als een grootgevoel van verantwoordelijkheid voor het eigen handelen. Samen ben je immers in staat om veranderingen teweeg te brengen.
Op wie ga jij stemmen 20 maart? Laat het ons weten in de reacties hieronder!